Kontrakt menedżerski jest specyficzną formą zatrudnienia, co rodzi wiele pytań o sposób jego oskładkowania. O sposobie składek jakie należy odprowadzać do ZUS świadczy charakter kontraktu, który może być umową o pracę lub umową o świadczenie usług.
Jeżeli kontrakt menedżerski ma charakter umowy o pracę, osoba wykonująca tę umowę podlega ubezpieczeniom społecznym na takich samych zasadach jak pracownik.
W drugim przypadku dla celów ubezpieczenia społecznego kontrakt traktuje się tak jak umowę zlecenie. Osoba zatrudniona na podstawie kontraktu menedżerskiego podlega ubezpieczeniom społecznym na zasadach określonych dla zleceniobiorców i obowiązkowo podlega ubezpieczeniu: emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu i zdrowotnemu. Dobrowolne natomiast jest ubezpieczenie chorobowe do którego ubezpieczony może przystąpić tylko na własny wniosek.
Wątpliwości budzi sytuacja gdy menedżer prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i równocześnie realizuje kontrakt, a więc uzyskuje przychody z obydwu źródeł. Zgodnie z art. 9 ust. 2 i 2a Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych osoba taka podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu tego powstałego najwcześniej.
Kontrakt menedżerski zawarty przez wykonawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ma cechy umowy o świadczenie usług i wówczas stosuje się, zgodnie z art. 750 kodeksu cywilnego, przepisy o zleceniu.
Niejasności budziła też sytuacja, gdy menedżer zakładał własną firmę i w ramach samozatrudnienia obejmował funkcję menedżera – członka zarządu spółki. Wówczas odprowadzał składki na ZUS we własnym zakresie jako jednoosobowa firma od przychodu, jaki wypłacała mu spółka, którą zarządzał. Nie jest tajemnicą, że podstawa wymiaru składek w tym wypadku była zaniżana i z reguły wynosiła nie więcej niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.
Tę kwestię rozwiązał Sąd Najwyższy podejmując uchwałę 17 czerwca 2015 roku, że w powyższych przypadkach menedżerowie nie świadczą usług na zasadzie „samozatrudnienia”, lecz są związani ze spółką umową „zlecenia” – inną umową cywilnoprawną o podobnym charakterze. Oznacza to, że spółki, w których zatrudnieni są menedżerowie, powinny odprowadzać do ZUS składki w wysokości liczonej od faktycznie uzyskiwanego przez menedżerów przychodu na podstawie kontraktów menedżerskich.
Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla menedżera stanowi przychód uzyskany z tytułu zawartej umowy.
Co w takim razie z kwestią dotyczącą należności z tytułu delegacji i podróży służbowych?
W zasadzie wszystko, co otrzymuje pracujący na podstawie kontraktu menedżerskiego od zleceniodawcy, to przychód podatkowy z tego kontraktu, czyli z działalności wykonywanej osobiście. Świadczenia zwracane menedżerowi za delegacje i podróże służbowe można wyłączyć z podstawy wymiaru składek do wysokości, jaką za taki wyjazd otrzymałby pracownik sfery budżetowej.
